Մայրենի

Պատրաստվի’ր քննարկման’ Նիկոլայ Լեսկով` Աստվածահաճո փայտահատի պատմությունը:

Առաջադրանքներ`

1.Հիմնավորի’ր պատմվածքի ավարտը։

Կարդալու ժամանաս ես մտքումմս ենթադրում էի, որ ծերունուն հոգ կտանեն: Այդպես էլ եղավ: Իմ կարծիքով դա ամենալավագույն քայլն էր, որ կարող էր եպիսկոպոսը անել, որովհետև սուրբ մարդուն օգնելը համարվում է սրբություն: Ինչպես <<Խոսեի սանդալները>> պատմվածքի մեջ այդպես էլ այստեղ տվողը ավելի շատ ստացավ, քան տվել էր:

2.Թվարկի’ր պատմության հերոսներին եւ բնութագրի’ր։

Եպիսկոպոս-բարի, հոգատար, հարգալի:

Փայտահատ-ցնցոտի, աղքատ, ծեր, բարի, հոգատար:

3.Ի°նչ է քեզ համար արդարությունը։

Արդարությունը դա այն է, երբ մարդը չի խաղտում Աստծո, բնության և մարդկության օրենքները: Երբ ճշմարտությունը հաղթում է ստին:

4.Ի°նչն է քեզ համար կարեւորը` մարդու ներաշխարհի, թե° նյութական հարստությո°ւնը. ինչո°ւ։

Ավելի կարևոր է ներաշխարհը, որովհետև անձը կարող է փողով հարուստ լինի, բայց շատ ժլատ և անսիրտ: Ժլատ մարդկանց ես համարում եմ աղքատ, այն պատճառով, որ նրանք չեն կարող իրենց ունեցվածքից մի բաժին հանել ժլատության պատճառով: