Պատմության իմաստը այն է, որ նույնիսկ աղքատ և ցնցոտիավոր ծերունին կարող է լինել սուրբ: Ծերունին, որը շատ աղքատ էր կարողացավ իր ձայնը հասցնել մինջև աստծուն՝ չնայաց այն բանին, որ նույնիսկ եպիսկոպոսը չկարողացավ դա անել: Ես կարծում եմ, որ հենց ծերունու ձայնն էր հասանելի Աստծուն, որովհետև ոչինչ չունենալով հանդերձ նա շատ շնորակալ էր և բարարարվում էր քչով: Պատմությունը ուսանելի էր նաև այն պատճառով, որ հոգեվորականը նույնպես շնորհակալ եղավ և ծերունուն պահեց: Աստված գիտի թե ում ձայն է իրեն լսելի:
-
Բաժանորդագրվել
Subscribed
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Yepremyan Eva 